اینترنت؛ رادیو، فیلم و تلویزیون را یک کاسه کرده است. اینترنت به وسیله موارد ذیل از محدودیتهای چاپ و مدلهای تولید برنامه های صوتی و تصویری می گذرد 1- قابلیت مکالمه چندنفره 2- قابلیت دریافت همزمان، تغییر و پخش چندباره موضوعات فرهنگی 3- فراتر بردن ارتباط از سطح ملی و از ارتباطات محدود به مدرنیته 4- فراهم ساختن ارتباط جهانی 5- وارد ساختن مفاهیم مدرن و بعد از مدرن در یک ابزار شبکه ای. لوینگستون موجز تر می گوید: آنچه درباره اینترنت نو به نظر می رسد، شاید ترکیبی تعاملی از مولفه هایی باشد که برای ارتباط جمعی یک نوآوری به شمار می رود. دامنه ی نامحدود محتوا، وسعت دسترسی مخاطب، طبیعت جهانی  ارتباط. این دیدگاه گسترش را به جای جایگزینی توصیه می کند. در سنجشی که پنج سال بعد از این توسط لیورو انجام شد بر این نگاه کلی که رسانه های نوین آرام آرام  عادی شده و به جریان اصلی پیوسته اند و روزمره و حتی پیش افتاده شده اند صحه گذاشته شد. او در ضمن مشخص می کند که هیچ کاربرد کشنده ای از اینترنت سر نزده است آنگونه که هرنینگ می گوید ارتباط به واسطه کامپیوتر دارد به سوی معمولی شدن گام بر می دارد. اگر ما نقشهای اساسی و ارتباطی را که درون نهاد رسانه های قدیمی یافت می شود در نظر بگیریم، می توانیم این تفاوتهای کلی را جزیی تر بشناسیم. به ویژه آنهایی را که مربوط به تالیف و اجرا، نشر، تولید و پخش و دریافت می گردند. مفاهیم اصلی به ایجاز به شرح ذیل هستند: برای مولفان، موقعیتها افزایش پیدا کرده اند البته اگر آنچه از طریق اینترنت ارسال می شود و روی صفحه کامپیوتر نشر می یابد و فعالیتهای مثل وبلاگ نویسی و مشابه آن را در زمره نشر به حساب آوریم. در هر حال موقعیت و وضعیت یک نویسنده آنگونه که تا به امروز بوده است، بستگی به اهمیت وی و محل نشر و درجه توجه همگانی داشته است. نوشتن یک نامه یا شعر شخصی یا عکسهای خصوصی در واقع تالیف به حساب نمی آیند. شرایط شناخت اجتماعی و اعتبار همگانی در تکنولوژی نوین تغییر نکرده است و حتی شاید داشتن مخاطب گسترده و شهرت فراگیر سخت تر هم شده باشد. بدون همکاری رسانه های جمعی پیشین، مشهور شدن در اینترنت آسان نیست. برای ناشران، همان نقش قبلی ادامه دارد اما به همان دلیل که در مورد مولفان ذکر شد وضعیت ناشران نیز مبهم تر شده است. تاکنون یک انتشاراتی، نوعا یک شرکت تجاری بود و یا موسسه ای عمومی و غیر انتفاعی. رسانه های نوین شکلهای جایگزین را برای نشر ارائه داده است و فرصتها و چالشهایی را در برابر نشر سنتی ایجاد کرده است. کارکردهای نشر سنتی مانند دروازه بانی، دخالتهای سردبیر و تایید مولف در برخی گونه های نشر اینترنتی، اما نه همه آنها، یافت می شود. در هر صورت، این شیوه ها همچنان در عصر فراوانی و گوناگونی شکلها استفاده می شود. در مورد نقش مخاطب، امکانات فروانی برای تغییر وجود دارد بویژه در جهت خودگردانی بیشتر و داشتن سهم مساوی در ارتباط با منابع و فراهم آورندگان. هر عضو از جامعه مخاطبان، واقعا عضو یک جامعه یا توده نیست بلکه یا عضو شبکه ای است که خود انتخاب کرده و یا همگانی خاص و یا مرتبط با یک فرد. به علاوه نوع فعالیت مخاطب اط دریافت به تحقیق، مشاوره و ارتباط شخصی تر تغییر می یابد. لیورو در مورد درونی بودن نوعی تحقیق درباره رسانه های نوین که بر محلی بودن، میان فردی بودن خانگی و تجربی بودن و می شود گفت بر درونی بودن مفاهیم رسانه های نوین تمرکز دارد، اشاره می کند. علیرغم این مطالب، شواهدی دال بر تداوم مخاطب توده وار وجود دارد و تقاضا از سوی مخاطب برای دروازه بانی و دستورالعمل هیئت تحریریه به چشم می خورد. رایس در مورد تناقض دامنه گسترده ی گزینه هایی که برای مخاطب وجود دارد اظهار نظر می کند: اکنون باید افراد تصمیم بیشتری بگیرند، دانش اولیه بیشتری داشته باشند و باید تلاش کنند ارتباط را به هم پیوسته و هدفمند کنند. تعامل و حق انتخاب منافعی جهانشمول به حساب نمی آید، بسیاری از انسانها توان، نیاز و علاقه و یا دانش لازم برای وارد شدن به چنین فرایندی را ندارند. تا انجا که به رابطه بین نقشهای گوناگون مربوط می شود، می توانیم نوعی از هم گسختگی و استقلال عمل بیشتر را برای مولفان و مخاطبان قایل شویم. رایس اشاره می کند که مرز میان ناشران تولیدکنندگان، توزیع کنندگان، مصرف کنندگان و منتقدان محتوا نامشخص و مبهم است. این مسئله نهادی بودن به عنوان داشتن یک شکل مشخص و تمرکز فعالیتها و هنجارهای مشترک را در سایه ای از ابهام فرو می برد. در یک نگاه کلی احتمال دارد که ظهور مجموعه نهادهای مجزا و تخصصی تر را در فعالیت های رسانه ای به رسمیت بشناسیم. نهادهایی که بر اساس تکنولوژی و یا محتوا و کاربردی های خاص ( مثل ارتباط با ژورنالیسم خبری، فیلمهای تفریحی، تجارت، ورزش، پورنوگرافی، توریسم، آموزش، حرفه ها و غیره) و بدون هیچ گونه هویت نهادی مشترکی شکل می گیرند. ازین لحاظ، مفهوم رسانه های جمعی رو به زوال خواهد بود. رسانه های نوین چه چیزی هستند؟

دیجیتالی شدن در تمام عرصه ها

همگرایی رسانه های گوناگون

جدا شدن اینترنت از ارتباطات جمعی 

به کارگیری نقشهای انتشاراتی

درون گرایی بیشتر نقش مخاطب 

از هم پاشیدگی «نهاد رسانه»

تقلیل کنترل اجتماعی

http://mediamanagement.parsiblog.com