احتمالا خیلی از ما این روزها برای سرگرم کردن کودک مان، و از زمانی که می تواند چیزی را با دستشان بگیرد، گوشی موبایلی که انیمیشن یا کلیپ شادی پخش می کند به دستشان می دهیم تا سرگرم شود و ما نیز بتوانیم به کارهای خودمان برسیم. همه ما می دانیم که حتی تنظیم و انتخاب بازی برای کودکان و هیجان دیدن رنگ ها تنها لحظاتی ما را در انجام کار های مان، راحت تر می کند، کودکانی که در دنیای موبایل زده امروزی بزرگ می شوند از لحظه ای که زندگی خود را آغاز می کنند با انواع امواج مضر روبه رو می شوند. تاثیر فرکانس های رادیویی و تشعشعات تلفن همراه بر سلامتی کودکان موضوع بسیار نگران کننده ای است. این تاثیر به ویژه بر کودکانی که هنوز در مراحل اولیه رشد و قبل از بلوغ هستند مشهودتر و بیشتر است. دلیل این تاثیر زیادتر نیز جمجمه ظریف تر، سیستم عصبی در حال رشد و نیز سیستم ایمنی ضعیف تر بدن آن ها است . متاسفانه بسیاری از والدین هنوز به خوبی از تاثیر این امواج بر سلامتی فرزندشان آگاهی ندارند. پژوهشگران اجتماعی و پزشکان متخصص به این نتیجه رسیده اند که کودکان و افراد مسن بیش از دیگران در معرض اثرات مضر امواج رادیویی تلفن همراه قرار دارند. دانشمندان می گویند میزان جذب اشعهRF  در کودک یک ساله، 2 برابر میزان جذب شده توسط بزرگسالان است و میزان جذب در یک کودک 5 ساله، 60درصد بیشتر از بزرگسالان است. گرچه تاثیرات سوء فرکانس رادیویی بر سلامتی هنوز نیازمند بررسی های بیشتری است اما در وجود این تاثیرات تقریبا اتفاق نظر وجود دارد. در این میان برخی از والدین افتخار می کنند که برای فرزند 5 ساله خود تلفن همراه تهیه کرده اند و برخی دیگر از اینکه تا قبل از سن 12- 17 سالگی برای فرزند خود موبایل تهیه کنند اکراه دارند. برخی از خانواده ها از اینکه موبایل در اختیار فرزند خود قرار دهند می ترسند زیرا هراس دارند مبادا این وسیله ارتباطی باعث انحراف فرزندشان شود. واقعیت هم این است والدین نباید به فرزندان جوان خود موبایل بدهند زیرا با این کار این آزادی را به آن ها می دهند که وارد شبکه های اجتماعی آنلاین شوند و از این طریق با افراد ناشناس و غریبه ارتباط برقرار کنند یا متاسفانه با دوستان نامناسب ارتباط های مخفیانه داشته باشند. وقتی گوشی در اختیار نوجوان باشد، او به طور دایم به اینترنت دسترسی دارد و اینترنت نیز با همه مزایا و فرصت هایی که ایجاد می کند، دسترسی ها و محتواهای نامناسب بسیاری دارد که برای فرزندان ما به هیج وجه مناسب نیست. بهترین سن برای اینکه گوشی موبایل در اختیار فرزندمان قرار دهیم، زمانی است که فرزندمان در شرایطی قرار دارد که می تواند بدون همراهی والدین و مربی از خانه و مدرسه فاصله بگیرد و این گوشی صرفا برای اطلاع از موقعیت یا حال او به وی داده شده است. این سن می تواند، سوم دبستان به بعد باشد و یا سال های ابتدای دوره راهنمایی که فرزند بیشتر احساس استقلال می کند و برای کنترل او به این وسیله نیاز است. معمولا توصیه می شود گوشی موبایل بین والدین و فرزندان در سنین پایین تر به صورت مشترک باشد و فرزند ما یاد بگیرد که فقط در مواقع لزوم ( مثلا وقتی به دلیل کلاس فوق العاده یا شرکت در مهمانی و اردو ..... از خانواده دور است) می تواند موبایل همراه داشته باشد، موبایلی که هم متعلق به اوست و هم متعلق به مادرش یا خواهر و برادر بزرگترش؛ اینجا اختصاص موبایل فقط جهت در دسترس بودن است و ارتباطات عمومی ، تنها منحصر به افراد خانواده است تا بتوانیم بر ارتباطات خارج از خانواده فرزندمان نظارت نا محسوس داشته باشیم. نکته دیگر اینکه بهتر است ابتدا برای فرزند بزرگتر موبایل تهیه کنیم. احتمالا او مهارت و ظرفیت داشتن موبایل را دارد، اما در واقع برای فرزندی که نیاز به موبایل دارد، مثلا وقتی فرزند ما بعد از مدرسه به کلاس زبان یا موسیقی می رود و چون مسیر خانه تا کلاس را خودش پیاده و با اتوبوس می آید، می شود به راحتی از این موضوع اطلاع پیدا کرد که او الان کجاست و چرا دیر کرده. وقتی این گونه رفتار می کنیم فرزند کوچکتر نیز متوجه می شود که برخی امکانات طبق قانون خانواده بر اساس سن به افراد داده می شود. 

منبع: کتاب مدیریت موبایل در خانواده